Rozdział 4 " Każdy zasługuje na drugą szansę "

" Wystawiając rękę na przebaczenie, nie jesteśmy słabsi, ale silniejsi "

 W bibliotece było dość wielu uczniów, ale Cristal szybko odnalazła rudą czuprynę wśród tłumu. Zaczęła się pchać pomiędzy czarodziejami. Jejku, czemu jak na złość było ich tak dużo?! W tym samym momencie, blondynka potknęła się i upadła. Ech, kto zostawił książki na środku?! Podniosła się i nareszcie dotarła do celu

- Hej Lily - powiedziała ociężale zajmując miejsce obok swojej przyjaciółki. 

- Cześć. Nie powinnaś być na spotkaniu z Remusem? - spytała odrywając się od eliksirów.

- Wystawił mnie.

- Co?! Naprawdę? Myślałam, że jest inny.... - zamknęła książkę - chodźmy stąd. Blondynka nie chciała jej jeszcze mówić o sprawie z Dorcas. Czy ona kłamała? A może mówiła szczerą prawdę? A może były jakieś inne wersje? Na te pytania dziewczyna nie umiała odpowiedzieć

- Lily... Nie musisz nic robić. Mówi się trudno - powiedziała Cris idąc za przyjaciółką. Chociaż mogło mu coś wypaść lub zapomniał. Nie, druga wersja nie wchodzi w grę, przecież sam jej to przypominał. Może zagadał się z Huncwotami? Postanowiła z nim porozmawiać. 

- Ale będę! Jesteś moją przyjaciółką - zatrzymała się, a potem złapała ją za ramiona.

- To kochane, ale nie trzeba. Ja się zmienię. Nie będę taką szarą myszką, bo będą mnie traktować jak ducha. Spróbuję, naprawdę spróbuję - obdarzyła Evans lekkim uśmiechem - po prostu z nim porozmawiam, wiesz jaka jestem. Lily odwzajemniła gest i przytuliła dla otuchy, a potem szepnęła " powodzenia ". 

***

 Evans wróciła do swojej komnaty rzucając swoją ciężką torbę koło łóżka. Niespodziewanie podeszła do niej Meadowes, z którą była skłócona. Złapała się za ręce i zrobiła nieśmiałą minę.

- Lils, przepraszam, nie chciałam cię urazić. Nie chcę zniszczyć naszej wielokrotnej przyjaźni. Wiedz, że to wiele dla mnie znaczy. Jak już pewnie wiesz zakolegowałam się z Megan, ale uwierz nie zastąpi mi ciebie. Brakuje mi tego. Potrzebuję cię. Wiedz też, że mówię to szczerze - wykrztusiła czarna. Rudą oniemiało. Severus, faktycznie zawinił, ale każdy zasługuje na drugą szansę. No tak każdy. Nawet jej kochana idiotka ,za którą podczas tych kilku dni zatęskniła, choć Hogwart dopiero się zaczął.                          

- Chodź tum ty moja kochana debilko! - zagadnęła Evans wstając, a potem przytulając przyjaciółkę. Znowu razem!

- Słuchaj jeśli już jesteśmy w zgodzie, to muszę ci coś wyznać. Ufam ci. Więc ja i Megan....no...przysięgnij na palec, że nikomu nie powiesz ! - zakrzyknęła kierując swój mały palec do dziewczyny.

- Obiecuję - uścisnęła palca czarnej swoim.

- No dobra...zaczęłyśmy się interesować śmierciożerstwem. Nie tylko ja. Peter....Peter też...

Ruda otworzyła szeroko oczy. Peter?! Ten Peter?! Peter Pettigrew, który był Huncwotem, a dodatkowo Gryfonem?! Dorcas i Megan też nimi były. Tiara się pomyliła czy jak? Przecież James i inni z ich paczki nienawidzą czarnej magii! Ech, czemu znowu wzięła pod uwagę Pottera ?!

- Słuchaj, nie wiem czy to dobry pomysł pakować się w to bagno. Ja się go boję. Rozumiesz? Proszę obiecaj mi, że to przemyślisz. Ja nic nie mogę ci zabronić, ale naprawdę pomyśl dwanaście razy*, zanim zdecydujesz się zrobić coś takiego - powiedziała spokojnie ze zrozumieniem i lekkim współczuciem. Oby dwie usiadły na łóżku. Dorcas odetchnęła z ulgą, również miała lekkiego cykora.

- Przyrzekam. Teraz ta decyzja był głupia, więc to przemyślę. Uwierz też się lękałam, ponieważ Cristal nie przyjęła tego dobrze. Była zła z powodu Remusa. Chyba wiesz nie? - rzekła, a druga zgodnie pokiwała głową.

- Powiedziała, że z nim porozmawia - powiedziała. Dziewczyna była ciekawa czemu tak się stało. Tyle nerwów, a może to była jakaś błahostka ?

 ***

 Blondynka ruszyła w stronę błoni. Wiedziała, że tam znajdzie Huncwotów - często tam przebywali. Jeszcze tylko moment. Zaraz dowie się czemu nie przyszedł na to długo oczekiwane spotkanie. Gdy znalazła się na zewnątrz, promienie słoneczne lekko ją oślepiły, ale nie na długo. Ptaki tak ładnie ćwierkały, jakby chciały ułożyć melodię do piosenki. Usłyszała uderzenie w wodę. Ktoś pewnie puszczał kaczki na małym jeziorku. Zobaczyła tam tylko jakiegoś chłopaka, więc poszła szukać dalej. Nie minęło dużo czasu. Huncwoci byli u Hagrida - gajowego Hogwartu. Akurat natchnęła się na nich, gdy wychodzili. Byli w trójkę.

- Hej! Wiecie gdzie jest Remus? - powiedziała zatrzymując się przed nimi twarzą w twarz.

- Ano, jest trochę przygnębiony... Siedzi nad stawem - powiedział James targając swoją czuprynę - idziesz do niego.

Ostatnie zdanie nie było pytaniem, a raczej twierdzeniem. Ten chłopak nad stawem, to był Remus, a ona go nie poznała. Przez głowę przeszła jej jedna myśl : " Brawo Cristal ". Dziewczyna delikatnie się uśmiechnęła i zaczęła biec w stronę wskazanego miejsca. Nigdy w ciągu pierwszych dni szkoły nie było takiego zamieszania ! Już była prawie u celu, gdy nagle poślizgnęła się na wilgotnej trawie i wylądowała obok Lupina, który szybko wstał i pomógł dziewczynie. 

- Nic ci nie jest? - spytał z troską. Spojrzała w jego ciemne oczy i zauważyła w nich iskierki radości. Mogła nie patrzeć bez końca. To tak jak by tonęła w gorącej czekoladzie.

- Nie. Chciałam pogadać. Czemu nie przyszedłeś? Przecież nie mogłeś zapomnieć, bo...

- Zapomniałem się i zostałem dłużej na obiedzie. Wybacz, straciłem kontrolę nad czasem - przerwał jej. Było tak jak podejrzewała.

- Więc to tak. Nie potrafiłabym się na ciebie gniewać. Tylko proszę, kup sobie zegarek - zaśmiała się cicho, na co Lunatyk odpowiedział szczerym uśmiechem.

- To co... wznowimy nasze spotkanie? - spytał nieśmiało. Dziewczyna zgodnie kiwnęła głową. Popołudnie trwało w bardzo miłej atmosferze. Wychowankowie domu lwa zawzięcie rozmawiali, śmiali się. Czuli się dobrze w swoim towarzystwie. Niestety żadna chwila nie trwa wiecznie i trzeba było wrócić do zamku. Na sam koniec, Remus zerwał małego, fioletowego kwiatka i podarował Cristal.

***

- Ej nie uważasz, że Evans była dla ciebie chamska? - spytał Syriusz Pottera, który bawił się złotym zniczem, leżąc na łóżku.

- Może. Ważne, że zamieniła ze mną słowo - powiedział. Faktycznie była dość niemiła, ale nie chciał jej jeszcze bardziej denerwować.

- Tia*, złe słowo - zagadnął Syriusz - a co my tu mamy?

Łapa podniósł z podłogi kawałki pergaminu. James gwałtownie wstał i próbował wyrwać kartki kumplowi.

- " We are happy because we have yourself " - zaczął recytować Syriusz kpiącym głosem

- Potter od kiedy śpiewasz i w ogóle piszesz teksty?

- Oddawaj to! - fuknął wyrywając mu kartki - nie twój interes. James nie chciał mówić tego swoim przyjaciołom, bo by go wyśmiali, to było oczywiste. Zaczął w wakacje. Używał mugolskiego sprzętu ze strunami, który wydawał z siebie melodię. Stało się to jego pasją, ale tylko, gdy był sam. Łapa próbował wycisnąć z Rogacza, aby coś zaśpiewał. Uratował go Remus, który rozpromieniony wszedł do pokoju.

- Coś ty taki szczęśliwy? Niech zgadnę, Cristal? - zapytał Peter.

- Tysiąc punktów, Glizdogonie - powiedział rozchmurzony - idę spać.

Wszyscy uczynili to samo.

*** 

- Kiedy pierwszy atak? I gdzie? - rozległ się głos młodego chłopaka.

- Myślę, że od Ministerstwa, potem po kolei Hogsmeade, Dolinę Godryka i inne, Hogwart, a na końcu świat mugoli. Nigdzie nie będzie bezpiecznie.

Pomyśl dwanaście razy* - tak mówi do nas moja wychowawczyni i polonistka.

Tia* - oznacza po prostu " tak ", często używam tego słowa.

PS. W pierwszym gifie nie zwracajcie uwagi na chłopaka z tyłu c;

______________________________________________________________________________

Jest czwarty rozdział. Wiem, że jest krótki, ale niestety - miałam kare. Chciałam w końcu wstawić rozdział I prawie cały napisałam jednej nocy, ale nie tylko dla tego. Nie mogłabym wejść kiedy indziej. Zmieniłam zdjęcie profilowe ! :D I naprawiłam ten błąd z szablonem :3  Rozdział dedykuję Wiktori B. I Pannie Nikt :)

Pozdrawiam